Κυκλοφορίες 01 - 02 - 2012

Η Αθήνα καίγεται, στη Βουλή ψηφίζεται το μνημόνιο 2, ο Παναθηναϊκός χάνει στο μπάσκετ και εγώ γράφω τούτο το ποστ την τρέλα μου μέσα.



Ξεκινώ με το Locke And Key Clockworks #4. Έχουμε ακόμη ένα καλό τεύχος. Παρουσιάζονται νέες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το πως λειτουργεί η πόρτα, τα κλειδιά και από που προέρχονται και επίσης ένα ενδιαφέρον διαπροσωπικό δράμα. Μεγάλες εκπλήξεις πάντως δεν υπάρχουν. Κάτι λογικό εδώ που τα λέμε καθώς ο Hill είναι απόλυτα συνεπής στους χαρακτήρες του και στην ιστορία που διηγείται.

Συνεχίζω με τα Swamp Thing #6 και Animal Man #6. Στο πρώτο βλέπουμε απελπισία από την πλευρά του Alec Holland. Εκεί που είχε βρει ένα ψήγμα ευτυχίας το χάνει και οι εκκλήσεις για βοήθεια πέφτουν στο κενό. Καλό είναι αλλά λείπει αρκετά ο Paquette. Στο δεύτερο παίζονται καθυστερήσεις. Πολύ λογικό είναι καθώς δεν μπορεί να συμβαδίσει ακόμα με το Swamp Thing. Έξυπνος και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό. Δηλαδή με την ταινία μέσα στο comic για την οποία υπάρχει αναφορά στο 1ο τεύχος. Σου κλείνει το μάτι ο Lemire και βάζει τους ήρωές του να περιμένουν όπως περιμένει και αυτός το crossover!

Στο Action Comics #6 έχουμε μια ιστορία που χρησιμοποιεί τον χώρο και τον χρόνο με πολύ έξυπνους τρόπους. Μπορεί να μπερδευτεί κάποιος, έχει πολλά πράγματα μαζεμένα αλλά όλα κολλάνε. Είναι και ένας πολύ πρωτότυπος πρώτος να δούμε μια origin story και να γνωρίσουμε σημαντικά κομμάτια της saga του Supes! Γενικά καλή και με καλό artwork η πρώτη και βασική ιστορία. Από κει και πέρα, όπως και στο προηγούμενο τεύχος, η δεύτερη ιστορία είναι αδιάφορη.

Ωραίο ακόμη μια φορά το I Zombie #22. Μικρές και μεγάλες ανατροπές και ένα Λαβκραφτικό τέρας να βρίσκεται εκεί έξω. Ενδιαφέρον πάλι το O.M.A.C. #6, κρίμα που θα κοπεί νωρίς νωρίς. Αξιοπρεπή τα Red Lanterns #6 και Detective Comics #6. Κι αν δεν λέει για το αυτό κάτι για το πρώτο, λέει πολλά για το δεύτερο.

Το Rachel Rising #5 συνεχίζει να είναι καλό. Τα καταφέρνει το ίδιο καλά όσο και το Echo στην αρχή του. Μακάρι να συνεχίσει και μην εμφανίσει τα προβλήματα εμφανίστηκαν μαζεμένα στο τέλος του Echo αλλά και στις στιγμές που άρχισε να κάνει αναφορές ο Moore στην προηγούμενη του δουλειά. Σταυρώνουμε δάχτυλα.

Πριν περάσω στην Marvel να πως δυο λόγια και για τα υπόλοιπα "ανεξάρτητα". Καλό πάλι το Fatale #2. Πολύ ενδιαφέροντες οι χαρακτήρες του. Συμπαθητικό το Invincible #88 αν και αναλώνεται σε ένα "Μexican standoff". Καλό το Strange Talent Of Luther Strode #5 με κλισέ cliffhanger όμως. Πάντα ενδιαφέρον το Dark Horse Presents #8 το οποίο με ιστορίες με artwork Fegredo και Beast of Burden σου δίνει έναν παραπάνω λόγο να το διαβάσεις.

Τα Amazing Spider-Man #678-9 είχαν πλάκα, είχαν έξυπνη ιδέα που αν την σκεφτείς ίσως να μην βγάζει νόημα αλλά λειτουργούσαν καλά σε αυτά τα δυο τεύχη. Κι εντάξει, και ποιος geek αναγνώστης δεν ευχόταν να τα φτιάξει ο χοντρούλης επιστήμονας που άνοιξε τρύπα στον χρόνο με το γκομενάκι;

Τα Avengers Academy #25, Uncanny X-Men #6 δεν λένε τίποτα μα δεν με νοιάζει και πολύ. Αυτό που με νοιάζει είναι όμως το Uncanny X-Force #21. Σε αυτό βλέπουμε πως μια μάλλον καλή ιστορία του Remender θάβεται από το πραγματικά οικτρό artwork που παραδίδουν οι Tocchini και White. Έλεος δηλαδή! Πόσο θα υποστούμε αυτό το μαρτύριο;