Επιστροφή στην κανονικότητα όσον αφορά την DC.
DC
Το αστείο είναι πως παρ'όλα αυτά θα ξεκινήσω με Vertigo και συγκεκριμένα με το Trillium #3. Κανένας δεν πιστεύει την Nika. Κανένας ή μάλλον ένας, ο Clayton, δεν πιστεύει τον Billy. Και όλη αυτή η δυσπιστία οδηγεί σε μια σειρά παρεξηγήσεων που μπορεί να έχουν πολύ άσχημες συνέπειες. Στο Fairest #20 o Charming κατατροπώνει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τους εχθρούς του παίρνει την φιλενάδα του και επιστρέφει στον κόσμο των Fables. Στο περίπου. Διασκεδαστικό τεύχος, τίποτα παραπάνω. To Witching Hour #1 είναι μια ανθολογία ιστοριών τρόμου. Κάποιες από αυτές είναι καλές.Το Hinterkind #1 των Edginton και Trifogli είναι ενδιαφέρον. Post apocalyptic κόσμος, γεμάτος παράξενα, σχεδόν μυθικά, πλάσματα στον οποίο ο άνθρωπος έχει γίνει θήραμα.
Το Forever Evil #2 καλό δεν το λες. Παρ'όλα αυτά δεν με χάλασε ιδιαίτερα. Ίσως λόγω του καλού τελειώματος του τεύχους. Το Batman Black And White #2 είναι πολύ καλό. Ξεχωρίζω σε αυτό την ιστορία του Rafael Grampa. Μια ματιά αξίζει να ρίξει κανείς στο Detective Comics #24, το γεμάτο μάχες και ανατροπές Earth 2 #16, το σχετικά όμορφο Swamp Thing #24 και το Green Arrow #24.
MARVEL
To All-New X-Men #17 το οποίο φιλοξενεί το 6ο μέρος του Battle for the Atom είναι μέτριο προς κακό. Αχ, μακάρι το τέλος αυτού του crossover να είναι έστω καλούτσικο ώστε να μπορέσουν να ξεχαστούν όσα προηγήθηκαν. Το All-New X-Men Special #1 είναι το μέτριο πρώτο τεύχος μιας μίνι σειράς που έχει σαν guest τον Superior Spidey. Meh. To Fantomex MAX #1 έχει πλάκα και ο σχεδιαστής του, Shawn Crystal, θυμίζει τον Kyle Baker.
INDIES
Οι θεοί λοιπόν πρώτα μοιράζουν την Γη και μετά σκοτώνονται αναμεταξύ τους γιατί είναι άπληστοι. Αυτά στο συμπαθητικό God Is Dead #2 της Avatar. To Occultist #1 της Dark Horse δεν με τράβηξε. Μπορεί να φταίω κι εγώ. Το The Star Wars #2 είναι μάλλον μέτριο. Το Mara #6, που είναι και το τελευταίο τεύχος της σειράς και το Lazarus #4 της Image αξίζουν μια ανάγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου