Κυκλοφορίες 19 - 11 - 2014

Morrison και Quitely, Morrison και Irving.

DC

To Multiversity Pax Americana #1 είναι απίστευτο. Από την μια έχεις τον Morrison να γράφει μια περίπλοκη ιστορία με τους χαρακτήρες των Charlton Comics, όπως δηλαδή είχε προσπαθήσει να κάνει ο Moore αρχικά με το Watchmen. Από την άλλη έχεις τον Frank Quitely και τον Nathan Fairbairn να γεμίζουν τις σελίδες με τόσο υπέροχες εικόνες που ξεχνάς πως είναι στατικές. Την πρώτη σεκάνς δεν ξέρω πόσες φορές την πήγα μπρος-πίσω μέχρι να συνεχίσω το διάβασμα του τεύχους. Μετά από αυτό, comics σαν το πολύ αστείο Harley Quinn #12 ή το Fables #146 στο οποίο η Rose Red γίνεται πραγματικά τρομακτική σου φαίνονται χειρότερα απ' ότι είναι. Το Justice League #36 πάντως δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοιο, μπορεί  να κινείται μόνο μεταξύ του αξιοπρεπούς και του μετρίου.

Χαμούλης στο Batman And Robin #36. Κατεβάζει διαστημόπλοια για την πλάκα του ο Σκοτεινός Ιππότης και το κάνει επειδή έχει σχέδιο. Τεύχος για fanboys! Στο Batman Eternal #33 βλέπουμε τι εξαιρετική ιδέα ήταν η προσθήκη της κόρης του Alfred στην Bat-family. Πραγματικά, θέλω να σφίξω το χέρι αυτού που το σκέφτηκε. Στο Batwoman #36 έχουν φέρει τον σκιτσογράφο της Buffy και έχουν την Kate υπό την επήρεια μιας βαμπίρισσας. Ναι. Κατάπτωση. Τα Batman Superman #16 και Superman Wonder Woman #13 είναι συμπαθή. Τα Earth 2 World's End #7 και New 52 Futures End #29, άντε, διαβάζονται. Το Wonder Woman #36 δυστυχώς όχι. Μα τι σκέφτονταν όταν έδωσαν το comic στο ζεύγος Finch;

MARVEL

Στο Black Widow #12 η Νατάσα βρίσκεται σε επικίνδυνη αποστολή την ώρα που τα ΜΜΕ έχουν στήσει χορό μαζί της. Στο Elektra #8, η άλλη ορθόδοξη φόνισσα, έχει προβλήματα με το Hand και έναν δράκο. Το Spider-Woman #1, το variant εξώφυλλο του οποίου από τον Manara έγινε μέγα θέμα, είναι πολύ κακό για το τίποτα. Το Storm #5 έχει μονομαχίες και πισωμαχαιρώματα. Φταίει η Yukio μα περισσότερο η Storm που την εμπιστεύτηκε. Το Moon Knight #9 είναι ένα καλό τεύχος στο οποίο υπάρχει ένα μεγάλο gamechanger για τον χαρακτήρα του τίτλου. Το Daredevil #10 είναι μια χαρά.

Στο Guardians Of The Galaxy #21 υπάρχουν προβλήματα με τον Venom/Flash Thompson. Meh. Στo Fantastic Four #13 έχουμε αποδράσεις, επιστροφή στην μπλε στολή και χαρακτήρες από το Heroes Reborn να περιφέρονται από δω κι από κει. Επίσης meh. Το Loki Agent Of Asgard #8; Ένα meh και σε αυτό. Το Uncanny X-Men #28, με τον νέο πανίσχυρο μεταλλαγμένο, είναι απλώς κακό.

Πρώτα διαβάζεις το New Avengers #26, μετά το Avengers #38 και καταλαβαίνεις πως δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Το Avengers World #15 είναι απλώς περιττό. Το Avengers And X-Men Axis #6 και το Magneto #12 μόνο αν έχεις διάθεση για κάτι πάρα πολύ κακό.

INDIES

Στο Deadly Class #9 έχουμε αρκετό back story μα και έναν ύμνο στα mosh pits. To Invincible #115 είναι όλο μια μονομαχία μεταξύ Thragg και Battle Beast. Στο Thief Of Thieves #25 ο Redmond βρίσκεται αιχμάλωτος του Lola. Η οικογένεια του πρώτου αποφασίζει να κάνει κάτι γι 'αυτό. To Intersect #1 του Ray Fawkes με ξένισε. Δεν νομίζω να του δώσω άλλη ευκαιρία. Στο Sinergy #1 των Michael Avon Oeming και Taki Soma νεαρή χάνει την παρθενιά της και αποκτά υπερδυνάμεις. Είναι καλύτερο απ' ότι ακούγεται.

Το Annihilator #3 των Morrison και Irving είναι φανταστικό. Αν ο Charlie Kaufman έγραφε space horror θα ήταν κάπως έτσι. Το B.P.R.D. Hell On Earth #125 είναι ένα σχετικά ήρεμο τεύχος. Το Dark Horse Presents #4 έχει ιστορία που σχεδιάζει ο Jerry Ordway καθώς και το 2ο μέρος του καλού The Chaining. Τέλος διάβασα τα δυο τεύχη του Dungeons And Dragons Legends Of Baldur's Gate. Γιατί; Γιατί Minsc και Boo.